Puinlijke voorbereiding
Al bijna een jaar leg ik an puin, zoals de Hagenezen plegen te zeggen. Pijntjes van een levenlang sporten met intensieve wedstrijden laten toch ook sporen achter. Toch stapte ik de auto in richting Ockenburgh. Bang voor de impact van de klappen op de trappen en de afdalingen woog ik mijn kansen af. Na een relatief goed herstel van de week ervoor besloot ik voor de gezelligheid voor een verstandige 1 ronde te gaan. Met ook -heel eerlijk- stiekem een kans op een stukje onvervalst puin. Als onvervalste puinruimer maak ik jacht op een felbegeerde (?) herinnering die je krijgt wanneer je het podium bereikt. Inmiddels had ik al 6 stukken liggen in diverse grootte.
Bij inschrijving snel even de chipcode doorgeven. Je zal maar finishen en een code hebben doorgegeven die niet klopt met dat chippie (ik heb er 5) die in je schoen zit. Bij het inlopen kwam ik Sparta maatje Erwin, Mattij, Marlon en Michel tegen. Allen gingen voor de 3 ronden. Traditioneel weer veel atleten van AV Sparta, Haag en het organiserende RTC. Ook Misha is gelukkig weer van de partij en ook hij deed 1 ronde. Ik wilde niet te snel starten, maar wel vooraan. Als je hier in een fuik zit achter langzamere deelnemers dan ga je veel verliezen, zeker als het 1 ronde betreft. we gingen van start voor de 3,5 km ronde (het parcours was gewijzigd ten opzichte van andere jaren)
Het ging niet slecht voor een Master (ander woord voor atleet op leeftijd) die nog maar 1 maal per week traint. Op een 30e positie ging ik de heuvel af en kon nog wat lopers inhalen al kwamen er na het rondje om de mini plas nog aardig wat snelle atleten opzetten. Even poseren voor de foto als Lodewijk weer met zijn camera klaarstaat en dan wacht de eerste heuvel al. De trap die er in het verleden stond was helaas verdwenen, maar de Puinduinrun heeft er nog genoeg. Helaas merkte ik dat al snel. Ik had minder kracht en besloot het tweede deel niet vol maar met grote stappen wandelend te nemen. Ik werd door een ervaren atleet en een jonge atleet gepasseerd. ik vermoedde dat zij voor 2 of 3 ronden gingen en kon gelukkig wel aanhaken. De jonge atleet in het witte shirt kon ik in het laatste stuk bijhalen en er kwam van mijn kant een eindsprint, terwijl de meesten door gingen voor ronde 2. Er waren meer dan 20 atleten voor me, nu was de vraag wie er voor de 1 ronde waren gefinisht.
Ik hoefde niet lang op het antwoord te wachten, want ik werd omgeroepen en kreeg een kaartje met “3e loper op de 1 ronde” in mijn hand gestopt. bij het uitlopen kon ik nog mooi wat lopers aanmoedigen en zien hoe Pim Quist onbedreigd naar de overwinning ging voor Geraoid O’Shea. Even later kwam ik de jonge loper weer tegen, waarmee ik naar de finish was gelopen. Het was Justin, een zeer succesvolle atleet van AV Sparta die ik jaren gelden als junior getraind had.
Mischa was tweede geworden en had mij op ruim een minuut gezet. Samen wachten we de prijsuitreiking af en incasseerden het puin en de waardebon met een grote glimlach.
Hardlopen: Leuke loopjes 