We mogen weer!…Vestingloop met veel toeschouwers

Na een aantal loopjes met beperkingen of zonder toeschouwers, kreeg ik de gelegenheid om mee te doen met de Vestingloop in Willemstad. Zowel deze loop als deze stad wilde ik graag nog eens bezoeken. Via 2 vrienden (Richard en Frank) mocht ik als gastloper bij het team van Schouten en Zekerheid uit Rotterdam meelopen. Niet geheel toevallig ook de sponsor van de 10km, die ik op mijn programma had staan als test of snelheidsprikkel naar de Zeeuwse Kust marathon.

Op weg naar de Vesting

Vriendin Sandra was ook meegekomen en ook zij ging voor de 10km, evenals een loper uit mijn loopgroep, Michiel. Bij de tent van Schouten Zekerheid kreeg ik mijn startnummer en werd ik goed opgevangen. Samen met Michiel gingen we het parcours verkennen en inlopen. Daarbij ontdekte we de lastige finale: over de Vestingwallen met scherpe bochten, klinkertjes en via een gemeen heuveltje door het gezellige centrum richting finish. Michiel had zijn zinnen gezet op een tijd laag in de 38 minuten en ik wilde gewoon weer tempohardheid op doen en stiekem wel onder de 42 minuten lopen.

Ontspannen start

Bij de start is het niet dringen, maar eerder een soort schroom bij de lopers om vooraan te staan. Toch waren het niet alleen recreanten en businessloper die naar de Vesting waren getogen. Zo was regionale topper Timo de Geus ook aan de start verschenen. Michiel had de nodige spanning en was duidelijk geband op een goede prestatie. Een top tien klassering was mogelijk voor hem, terwijl ik het veld monsterde. Ik stond er zelf bijna relaxed bij, al grappend met enkele medestanders en was vooral blij dat ik weer aan het vertrek stond van een echte wedstrijd/loop. Daar gaan we weg, hard de dijk af met meteen een scherpe U-bocht naar links. De eerste kilometers voelen snel aan, terwijl we tussen een onverhard bebost pad doorlopen. ik klok een krappe 4 minuten over de eerste kilometer. Er ontstaat meteen een afscheiding tussen de koplopers en de rest, waar ik mijn tempo wat matig en er een drietal lopers mij voorbij komen. Michiel verdwijnt langzaam uit het zicht en moet de eerste lopers ook laten gaan, Na ruim 2 kilometer gaan we de polder in, waar de wind schuin tegen was. Ik bevond me in een soort niemandsland, al hoorde ik wel dat de eerste dame (begeleid door trainer of vriend op de fiets) in aantocht is. De loper voor me hou ik in zicht maar ik hoop dat ik samen met de dame kop over kop de strijd tegen de wind aan kan gaan,

Man tegen man/vrouw gevecht

op het moment dat we linksaf slaan blaast de wind vol in ons gezicht, de fietser geeft een bidon aan de loopster, die nu pal achter me loopt. Op dat moment sluit er een lange loper met een krachtig postuur aan. Hij gaat langs ons en dit is het moment om aan te haken. De dame moet passen en zet haar strijd tegen de wind solo voort. We gaan de dijk weer op en de wind is nu weer van de zijkant. Ik moet de loper laten gaan, maar we halen wel een andere loper in. De loper in het blauw, die steeds voor me liep is nog steeds een 50 meter voor me. Opeens lopen we in de buitenste straten van Willemstad, een muziekkapel onthaalt ons feestelijk en we draaien de Vesting Wallen op. Ik kan het tempo relatief nog aardig vasthouden, al heb ik geen illusie nog iemand in te halen, al ligt het onverharde gedeelte met heuveltjes me wel. Het beste is er echter wel van af. Toch nader ik meter voor meter de loper in het blauw, die op zijn buurt een van de lopers die in het begin mij voorbij schoot in het zicht krijgt. Ik forceer me om aansluiting te vinden

De laatste kilometer

Na 9 kilometer lopen we bij elkaar, terwijl het tempo van de loper in het zwart iets omhoog gaat. Ik wil in eerste instantie weer op adem komen en er een eindsprint van maken. Maar dan valt het tempo weer wat stil en ik versnel. Er is meteen een groot gat en ik kijk niet meer om. De laatste halve kilometer over de klinkers en heuvel zijn mooi maar doen pijn. Er komt niemand meer in de buurt.

Met een brede lach sprint ik over de finish en neem de medaille, water en fruit in ontvangst. De tijd voor een niet zo snel parcours stemt tot tevredenheid: 41,27, sneller dan bij de Ekiden. Onbedreigd winnaar is Timo de Geus. Michiel is in eerste instantie met 38.30 niet tevreden. Voor een niet snel parcours is dit echter prima en heeft hij naar behoren gepresteerd. Een tiende plaats is zijn deel, zelf mag ik plek 16 noteren. Ik loop wat uit en zie daarna Frank, Richard en vriendinlief over de finish komen..

• 

Na afloop is het gezellig napraten onder het genot van een biertje en bitterbal in het sfeervolle centrum van Willemstad.