Run2Day Puinduinrun 2014

Harry Klorkestein (a.k.a. Klein Orkest) zong al: “Ooh ooh Den Haag, mooie stad achter de duinen”. Die duinen zijn ook mooi trouwens.

Als kersverse Hagenees/Hagenaar  weet ik dat het ene duin,het andere niet is. Zo heb je tussen Kijkduin en Ockenburgh de Puinduinen (a.k.a. “de Haagse  Alpen”).

Hier wordt de zware PuinduinRun georganiseerd, een race voor bikkels, zwoegers, bijters en doorduwzetters. De afstand is hier niet het probleem (max 9,4 km), maar wel het loodzware en technische parcours (vooral bij slecht weer).  Het zou mijn eerste deelname worden, vorig jaar schitterde ik door afwezigheid omdat de inschrijving al heel snel vol zit.

Dit jaar was ik helemaal klaar voor mijn eerste deelname.

Twee dagen eerder had ik wijselijk dit redelijk unieke parcours al verkend.Op het puin van de tweede wereldoorlog verrijzen nu golfterreinen, voetbalverenigingen, mooie kunstwerken, bochtige paadjes en steile trappen. Deze trappen zijn kuitenbrekers van de eerste orde. Over je ademhaling maar te zwijgen.

In korte tijd moet je al gauw 20 meter hoogte overbruggen. De Puinduin Run wordt georganiseerd door triathlonclub RTC, die in de Puinduinen prima kunnen trainen (ook met de mountain-bike).

Naar de kantine en de start

De organisatie liep helemaal gesmeerd. Tussen de voetbalvelden van PGS Vogel en andere Haagse kleine voetbalclubjes die in de krochten van de KNVB- competitie bivakkeren door kon de kantine van eerstgenoemde vereniging bereikt worden.

Een startnummer, speldjes (check en bedankt!), een Haags meetlint en een Haage Harry biertje waren dankbare cadeautjes die ik alvast in the pocket had. Toch miste in nog iets…maar daarover later. Ik spoedde mij richting kleedkamer.

Twee paar schoenen had ik bij me. Lichte schoenen met het oog op de steile trappen, maar ook weer Salomon trailschoenen, voor de snelle bochtige afdalingen en de modderplassen. Spikes waren niet (goed) mogelijk op dit parcours. Ik koos uiteindelijk voor gewicht boven snelheid. Volgende maand toch maar weer naar Run2day aan de Fluwelen Burgwal voor een paar lichte cross-schoenen (zoals de Salomon SpeedCross 3 die op ) met stabiliteit.

Terwijl ik wat wilde inlopen kwam ik ook Spartanen Mattijs, Jose en Michel tegen. Bij de start zag ik bekende gezichten. 1 minuut voor aanvang kwam ook de talentvolle en dit jaar sterk lopende Misha aansnellen.

Onderweg: Schapenatjes, PuinBal en Hemelse gewelven

Ik had me voor de middellange cross van 6,3 km opgegeven dus dat betekende twee rondjes. De snelle lopers doen meestal drie rondjes. Daarom had ik deze keer voor een plekje redelijk vooraan gekozen om bij de diverse “flessenhalzen” geen vertraging op te lopen. 

We gingen meteen een heuvel op om in volle snelheid een lus om een watertje af te ronden.

Na een modderige bocht volgde de PuinduinBol van kunstenaar Donald Duk (zo heet de goede man echt!) en dan de eerste beruchte Puinduin trappen. Het was meteen goed zwaar. Terwijl Misha me bijhaalde waarschuwde ik hem voor de gladde afdaling. Niets te veel gezegd, want hij slipte bijna weg en ging net niet over de kop. Zelf had ik ook moeite om overeind te blijven.

Bij het Schapenatjesduin kregen we gezelschap van Mattijs, die weer relatief rustig begon. Aan de tweede trap kwam ook geen einde en mijn benen liepen al vol. Over de top had ik bijna geen snelheid meer, gelukkig kon ik wel mijn adem controleren.

Nog maar net boven gekomen liepen we weer in volle vaart langs  het kunstwerk “Het Hemels gewelf“. Een weinig toepasselijke naam, want de verhogingen waren alles behalve hemels.

Al moet ik zeggen dat er lopers waren die ik verdenk dat ze niet meer wisten op aarde te zijn  (hemel of hel ?) Weinigen zullen het gezien hebben: Ten eerste geen puf of besef om (door “het  sleutelgat” ) te kijken ten tweede was het goed verstopt.

Snel de trap naar beneden richting “de Haagse Beek” Hoewel snel…het naar beneden lopen van de lange trap was een onvoorzien lastige opgave voor me.

Spartaan Michel was net op dat moment naast me komen lopen. lopen. Zowel mijn clubgenoten als anderen liepen makkelijk van me weg bij het afdalen van de trap. Het woord trap is in deze niet helemaal op zijn plaats. Benenbreker is een betere omschrijving. Je moet een soort verende tred hanteren, maar ik was meer bezig om niet te vallen. Een mooi trainingsdoel voor de volgende keer. 

Ik kon weer naar Michel toe lopen, maar dat was van korte duur. Het ging weer steil naar beneden en ik moest helaas weer veel af remmen. Het kleine bruggetje kon ik wel op volle snelheid nemen. In de verkenning was ik hier nog bijna het water in gegleden. Het leverde me een applausje op van de aanwezige ramptoeristen. 

Ook wandelaars, een eenzame golfer en mountainbikers zouden als vulling (of hindernis) te bewonderen zijn op het selectieve parcours. Ik kon mijn bekende concurrenten achter me laten en snelheid bewaren, al was het echt afzien, vooral het trappen gedeelte.

Het werden man-tegen man gevechten, waarbij soms mensen compleet stil vielen op de trap om daarna toch weer gas te kunnen geven.

Chipszz

Terwijl ik naar de finish snel hoor ik de speaker roepen dat ik de tweede finisher ben op de middenafstand. Meteen weet ik weer wat ik bij de kantine miste…de chip. Deze had ik al eerder in bezit gekregen tijdens de omloop van ter Heijde. Ze zitten echter nog om mijn oude schoenen. Mij wordt verteld dat ik  niet in de officiële uitslag zal voorkomen. Ik denk er nog over mijn tijd (en afstand meting van 6,3 km) te laten zien via mijn Garmin horloge, maar de  heren van de jury zijn al druk bezig met de uitslag. Het is nog een opgave om de juiste eindrangschikking te bepalen. Veel lopers (vooral de vrouwen) besloten om een rondje minder te lopen, dan waarvoor ze hadden ingeschreven. Deze lopers worden  uit de  uitslag geschrapt,  maar zie maar eens te achterhalen wie er bij de finish 1, 2 of 3 ronden heeft gelopen.   Controleren op tussentijd dus. Uiteindelijk blijkt mijn tijd 31. 30 te zijn.  Wederom shitps…er bestaat geen tweede prijs in deze categorie. Een bescheiden gemiddelde van slechts 12 km/u. is nou ook niet iets om over naar huis te schrijven (en toch doe ik het!)

Op de 9,4 km zie ik een verwoede strijd om de eerste plek.  Pieter Backx (Rotterdam Atletiek) kan met een berekende loop en een mooie eindsprint de lokale favoriet Remco Mocking (Haag) in het laatste gedeelte verslaan: 28.35. Snelste vrouw is Sanne Broeksma. Bij de  Spartanen klopte Misha (8e) enigszins verrassend Mattijs (9e) -na een mooie kop over kop strijd -met een klein verschil. Ook trainingsmaatje Michel toonde zich tevreden en finishte bij de beste 20: 45.57”.

Bij thuiskomst dubbel genieten. Ik liep nog nooit zo makkelijk de trap op: peanuts! Ook het Puìn(duìn) bieâhtjûh was Lekkâh!  (niet te wènag auk!)

Voor de wedstrijdfoto’s wil ik Jeroen Tibbe (kijk voor meer foto’s op zijn site) en Erik Verburg hartelijk bedanken.

Kijk voor meer info, foto’s en filmpjes op de PuinduinRun Facebook pagina.

Uitslagen klik hier