Met de oliebollen en de Haagse oliebollencross daags ervoor nog in de benen (niet echt, want ik had geen centje pijn), besloot ik een kijkje te nemen in Stompwijk bij de plaatselijke voetbalclub. Niet omdat het plaatselijk elftal aan te moedigen, maar ook in het dorp Stompwijk (verstopt langs de Vliet tussen Leidschendam en Leiden) worden leuke loopjes georganiseerd. Bij mijn trainingsrondje langs de Vliet had ik wel eens de skyline van dit dorp kunnen ontwaren. De plaatselijke kerk staat eenzaam en alleen in het polderlandschap.
Op de site van Stompwijk kwam ik niet heel ver: wel veel info over de gehouden activiteiten en de inzet van hoofdsponsor, dus maar even de nieuwsbrief gedownload. De start zou vanaf 12 uur in Meerhorst moeten plaatsvinden. Ik ken de omgeving nauwelijks en Meerhorst (een dorpsgemeenschap, gebouw of streek?) al helemaal niet. De gok dat ik de plaatselijke voetbalclub wel zou moeten vinden, pakte goed uit en ik kon de auto 100 meter van de start zetten. ik had twee halve afspraken met twee lopers en hoopte ook fotograaf Jeroen Tibbe nog tegen te komen. Alle drie de personen waren ook op deze weinig bekende dorpsloop afgekomen.
De kinderloop was al weg, maar de start van de 5 km kon ik nog wel net zien. De dorpsomroeper had er zin in en met dikke sjaal en lange leren jas trotseerde hij de kou en sprak de deelnemers alvast moed in.Zelf had ik nog zitten te dubben tussen 5 en 15 km mee te doen, maar na de starts van de 10 km (winnaar liep 36.40 min) en de 15 km (beiden een ruime 60 deelnemers schat ik) ging ik zelf nog maar even achter de lopers aan.
Langs hooibergen, ponys, nijlganzen, dijken en slootjes voerde de plm 7. km trainingsloop. Het leek een mooie zonnige winterse schaatsdag, alleen miste er iets….De vrijwilligers onderweg boden me sportdrank aan, wezen de weg en hielden verkeer tegen. Ik verteld wel dat ik een “wilde loper” was zonder nummer, maar de pret was er niet minder om. Terwijl ik wat loopoefeningen deed, kreeg ik van een voorbij lopende dame het advies om ontspannen in de schouders te gaan lopen. Ook zij had niet gezien dat ik geen nummer op had en heerlijk aan het genieten was van de zon, de natuur en het trainingsloopje. Ik wachtte nog even op ex-collega Bas die ook weer van de partij was en de 15 km volgens mijn inschatting op tijd uit liep. Hij had het shirt van de Egmond halve Marathon al aan. En deze keer was het zeker een mooi shirt. Thuisgekomen lag het startnummer van Egmond op me te wachten.
Hardlopen: Leuke loopjes 