In de vroege ochtend stap ik de PAC kantine binnen. Als trainer organiseer ik wat crosstrainingen en vandaag bijten we het spits af met een testloop, de najaarscross bij mijn eigen vereniging. De cross zal vanaf vandaag omgedoopt worden tot Jan de Voscross. Dit uit eerbetoon aan Jan de Vos, jarenlang vrijwilliger, bestuurslid en organisator.
Het is een wedstrijd die alleen binnen eigen vereniging is gecommuniceerd, maar toch zullen er maar liefstr 65 deelnemers aan de start verschijnen. Met een groepje lopers gaan we het parcours verkennen. Het is de warmste cross die ik me kan heugen. Waar je normaal aan kou en neerslag denkt, komt het kwik boven de 20 graden en is er een stralende oktoberzon te bewonderen.
Het parcours bestaat uit een rondje over ca 6,6 km over het strand langs de Kralingse plas, bospaden en paardenpad voorzien van vers zand. Ik heb mijn atleten net gewezen op de tactische aspecten van de cross, en het voordeel van een snelle start, zeker al je in het begin in een fuik of single track in schiet. De selectie atleten met hun groen-witte hemden of singlets spuiten weg. De fitness en bos recreanten kijken verwonderd naar de kluwen lopers die samen dromt bij de start.
Als een van de weinigen ga ik een deel bovenlangs over het hardere gras, met als nadeel dat je wat extra meters maakt. Toch lijkt dit voordelig. Ik kom als ongeveer 10e op het single track houtsnipperpad. Achter me hoor ik loopmaatje Cornee naderen. Ik weet dat hij sneller is, maar hij kan er op dit stuk niet langs.
Als we het stukje bos uitkomen hou ik wel vaart, maar voordat de eerste kilometer voorbij is, gaat hij er snel voorbij en zal afstand nemen Ook Jeroen, Maria en Frank volgen zijn voorbeeld, daarna een aardig gat. Ik ben bang dat ik mijn snelle start moet bekopen en mijn adem zit al behoorlijk hoog. We draaien het paardenpad op. Het eerste stuk ligt er redelijk bij en aan de kant is het gelukkig niet heel zacht maar wel oneffen. Ik probeer me op Maria en Frank te richten. maar het gat dichtlopen is niet mogelijk, maar wordt ook niet veel groter. Het paardenpad wordt steeds slechter begaanbaar. We draaien weer om en ondanks een pijnlijkere worden lies kan ik het tempo gelijk houden. We draaien nog een heuveltje op als we het bos uitkomen en dan langs het strand richting finish. Een 13e plek achter mijn snelle clubgenoten.
Menno zal na een spannende laatste kilometer de snelste zijn in de eindsprint, voor Joris en Yvo. Maria is met afstand de snelste dame.
Hardlopen: Leuke loopjes 